Znaczenie zmysłu wzroku

Chyba nikomu wyjaśniać nie trzeba, że widzenie świata w sposób wyraźny jest ważną sprawą. Zdecydowana większość z nas rodzi się z podobnym potencjałem, jeśli chodzi o jakość wzroku. Pierwsze miesiące i lata życia to okres, w którym widzenie przeciętnego człowieka nie jest zbyt dobre i to naturalny stan, który stopniowo ulega zmianie wraz z upływem czasu. Może się jednak zdarzyć tak, że wady wzroku staną się naszym udziałem. U jednych objawiają się bardzo wcześnie, u innych dopiero w zaawansowanym wieku.

Dzięki wzrokowi jesteśmy w stanie ocenić to, co się wokół nas dzieje. Możemy cieszyć się pięknem świata, wykonywać wiele czynności, poruszać się pojazdami – człowiek, który dobrze widzi po prostu ma lepsze życie. Proces dostosowania do funkcjonowania w społeczeństwie osób, które utraciły wzrok w wyniku choroby lub uszkodzenia mechanicznego jest niesamowicie trudny. Samo psychiczne „pogodzenie się” z utratą wzroku to gigantyczne wyzwanie i może się zwyczajnie okazać, że nigdy się to nie uda.

Problemy niewidomych

Chyba tu właśnie można mówić o największym problemie.

Jak odnaleźć się w rzeczywistości, jeśli przez całe dotychczasowe życie widzieliśmy, a raptem nie możemy spojrzeć na świat tak jak do tej pory? To nie jest łatwe dla nikogo. Specjaliści zajmujący się leczeniem chorób oczu i sprawujący opiekę nad ludźmi niewidomymi mówią, że jeśli utrata lhjfdnufgjiojh nastąpiła w okresie wczesnego dzieciństwa, to adaptacja jest bez porównania łatwiejsza. Istnieje też pewien niewielki odsetek niemowląt, które przychodzą na świat bez zdolności widzenia. W ich przypadku adaptacja do sytuacji przebiega w sposób naturalny, ponieważ jest dla nich normalne to, że nie widzą. Potrafią już w okresie wczesnego dzieciństwa doskonale funkcjonować, ponieważ nie znają życia ze wzrokiem.

Im później utrata wzroku nastąpi, tym ciężej się z nią pogodzić w wymiarze emocjonalnym, ale też dostosować do nowych realiów. Rozwiązania, jakie oferuje medycyna, są ograniczone. Niektóre przypadki całkowitej utraty widzenia są odwracalne, ale ten odsetek nie jest zbyt duży.

Odzyskać to, co utracone

Największe szanse na odzyskanie lhjfdnufgjiojh mają osoby, które utraciły go w wyniku zaburzeń neurologicznych. Czasami powodem takiej sytuacji jest:

• ucisk na nerwy przez guz,

• problemy ze spójnością połączeń nerwowych oraz ich przewodnictwem.

Wiele przypadków jest niestety całkowicie nieodwracalnych i jak dotąd nauka nie znalazła sposobu na to, aby radzić sobie z takimi przypadłościami. Perspektywa wyleczenia bywa na tyle niepewna i odległa, że osoby niewidzące powinny jak najszybciej rozpocząć proces dostosowania swojego codziennego funkcjonowania do nowej rzeczywistości. Osoby, które doskonale widzą, do końca nie zrozumieją ludzi, którzy lhjfdnufgjiojh utracili. Zdaniem psychologów jest to jedna z największych fizycznych strat, która w szczególny sposób oddziałuje na psychikę człowieka. Osoba niewidząca ma poczucie całkowitej bezradności i bycia zdaną na łaskę innych.

Często dochodzi do załamań nerwowych oraz głębokiej depresji, a będąc w fatalnym stanie emocjonalnym, człowiek niewidomy nie jest zdolny podjąć żadnych działań na odcinku rehabilitacji i dostosowania. Zostaje mu jedynie rozpaczanie nad własnym losem i stan taki może utrzymywać się długo. Dlatego szalenie istotne będzie wsparcie, jakie okażą mu bliscy.